Τους τελευταίους μήνες ζούμε μία εποχή μεγάλων αλλαγών. Έχει αλλάξει τελείως ο τρόπος που εργαζόμαστε, που επικοινωνούμε, που εκπαιδευόμαστε, που κάνουμε τις συναλλαγές μας και γενικά ο τρόπος που ζούμε. Έχουμε μάθει να ζούμε διαφορετικά.
O Covid-19 ελέγχει όμως και τους χώρους που βρισκόμαστε. Αρχίσαμε να προτιμάμε τα πιο μικρά συνοικιακά μαγαζιά, να αποφεύγουμε τον πολύ κόσμο και τον συνωστισμό. Ταυτόχρονα, το σπίτι μας θεωρείται το πιο ασφαλές μέρος, στο οποίο καλούμαστε να μείνουμε όσο περισσότερο μπορούμε.
Άραγε όλη αυτή η περίεργη κατάσταση που βιώνουμε, πρόκειται να αλλάξει και την αρχιτεκτονική των σπιτιών μας; Σε τι χώρους θα ζήσουμε και θα εργαστούμε μελλοντικά;
Τι έχει να μας πει το παρελθόν
Στις αρχές του 20ου αιώνα η φυματίωση αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα υγείας. Για αυτό και σε πολλά μέρη της Ευρώπης συνήθιζαν να φτιάχνουν τα κτίρια με τέτοιο τρόπο, ώστε να βοηθούν και στην ανάρρωση της ασθένειας. Έτσι, άρχισαν να κατασκευάζουν φωτεινά κτίρια με παράθυρα και ανοιχτόχρωμα δωμάτια, για να μπαίνει το φως της ημέρας. Το φως του ήλιου είχε αποδειχτεί πολύ αποτελεσματικό κατά της ασθένειας και ήθελαν να μπαίνει άπλετο στα σπίτια.
Οι χώροι ήταν πιο απλοί και λιτοί, για να φαίνεται στις επιφάνειές τους η καθαριότητα και να αποφεύγονται τα βακτήρια. Η φυματίωση καθόρισε μέχρι και τον τρόπο κατασκευής των κτιρίων (υπερυψωμένα, μακριά από το έδαφος, για να αποφεύγεται η υγρασία). Οδήγησε στον μοντερνισμό που προωθούσε την κατασκευή απλών, ευθύγραμμων και λειτουργικών κτιρίων με μεγάλες τζαμαρίες και συνεχείς χώρους. Και κάπως έτσι, το κίνημα του μοντερνισμού συνδέθηκε με την καλή υγεία.
Οι νέες τάσεις στα σπίτια μας
Το τελευταίο διάστημα, που αναγκαστικά εξοικειωθήκαμε με το σπίτι μας, νιώσαμε περισσότερο τα πλεονεκτήματα και τα ‘ελαττώματά’ του χώρου μας. Όπως για παράδειγμα η έλλειψη φωτός σε ένα δωμάτιο, η έλλειψη ενός δεύτερου μπάνιου ή κάποιου απομονωμένου χώρου.
Όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε, θα μας κάνει ίσως να στραφούμε σε πιο minimal τάσεις τόσο στην αρχιτεκτονική, όσο και στη διακόσμηση του σπιτιού μας. Όλα αυτά τα βιώματα θα τα λαμβάνουμε υπόψη μας έστω και υποσυνείδητα αξιολογώντας ένα σπίτι του μέλλοντος. Θα εξετάζουμε έναν χώρο και με βάση την πιθανότητα, ότι μπορεί να μείνουμε για πολύ καιρό εκεί «κλεισμένοι».
Θα προτιμάμε ίσως ξεχωριστούς αντί για ενιαίους χώρους (για παράδειγμα, ξεχωριστή κουζίνα από σαλόνι). Θα θέλουμε οι κρεβατοκάμαρες να έχουν κάποια απόσταση μεταξύ τους για καλύτερη ηχομόνωση και να περιλαμβάνουν και χώρο για γραφείο. Ακόμα και τα πιο μικρά σπίτια θα θέλουμε να έχουν ένα ανεξάρτητο δωμάτιο, ενώ θα εκτιμήσουμε πολύ περισσότερο τα μπαλκόνια μας.
Θα αναθεωρήσουμε και θα εκτιμήσουμε τη ζωή στην επαρχία. Πολύς κόσμος εκμεταλλευόμενος την τηλεργασία, έχει ήδη απομακρυνθεί από τις πόλεις.
Κάθε εποχή έχει τις δικές της ανάγκες και φαίνεται πως μέχρι και οι χώροι μας τις ακολουθούν. Ειδικά αυτή την περίοδο το σπίτι μας έχει γίνει το μέρος που εργαζόμαστε, γυμναζόμαστε και χαλαρώνουμε. Για αυτό και νιώθουμε την ανάγκη να το φροντίζουμε περισσότερο και να το προστατεύουμε με τον καλύτερο τρόπο. Η προστασία και η ασφάλεια του σπιτιού μας έχουν αποκτήσει άλλη αξία.
Το σίγουρο είναι πως, όταν θα περάσει όλο αυτό (γιατί κάποια στιγμή θα περάσει😊) η ζωή μας δε θα είναι η ίδια. Και μαζί με αυτήν θα έχουν αλλάξει ίσως και τα σπίτια μας.