O σεβασμός για τον άνθρωπο, η ομαδικότητα και η υπευθυνότητα αποτελούν ορισμένα από τα ιδανικά της INTERAMERICAN. Στόχος…η βοήθεια προς τον άνθρωπο, ώστε να ζει ασφαλέστερα, περισσότερο και καλύτερα.
Στα πλαίσια της συγκεκριμένης φιλοσοφίας η INTERAMERICAN ενισχύει το έργο της ActionAid μέσω του προγράμματος “Αναδοχή Παιδιού”, αναλαμβάνοντας έναν αριθμό Αναδοχών, έτσι ώστε να υποστηρίξει τα παιδιά και τις κοινότητες στις οποίες ζουν.
Πιο συγκεκριμένα, μέσω της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης ενισχύει τον αγώνα της μη κυβερνητικής οργάνωσης για την αντιμετώπιση της φτώχειας, της πείνας και των κοινωνικών ανισοτήτων στις αναπτυσσόμενες χώρες. Εστιάζει στη βελτίωση των συνθηκών ζωής για τα παιδιά των φτωχών περιοχών του πλανήτη με την προσπάθεια εξασφάλισης αξιοπρεπούς διαβίωσης, τροφής, πόσιμου νερού και εκπαίδευσης, λαμβάνοντας ενεργή δράση στη δημιουργία βασικών υποδομών.
H INTERAMERICAN με αποστολή των εθελοντών της στη Ρουάντα συμβάλλει ενεργά στην αλλαγή της ζωή των ανθρώπων, κάνοντας τον κόσμο καλύτερο. Μοναδικός σκοπός, η κατασκευή ενός κτιρίου που βελτιώνει σημαντικά την ποιότητα ζωής της κοινότητας και κυριότερα των παιδιών.
Λίγα λόγια από τον κ. Βερνάρδο Βαγγέλη – Non Motor Business Line Manager της INTERAMERICAN
Στα πλαίσια της αποστολής αυτής, συναντήσαμε τον κ. Βερνάρδο Βαγγέλη στο γραφείο του, αυτή τη φορά όμως… από μία εντελώς διαφορετική σκοπιά, πέραν της ιδιότητάς του ως Non Motor Business Line Manager και ζητήσαμε να μοιραστεί μαζί μας την εμπειρία του ως εθελοντής σε ένα ταξίδι ζωής – στη Ρουάντα.
Πώς προέκυψε ο εθελοντισμός στη ζωή σας;
«Πάντα πίστευα ότι για να είναι κάποιος εθελοντής χρειάζεται να δαπανήσει αρκετό χρόνο… γεγονός που ερχόταν σε ρήξη με την καθημερινότητά μου και τις απαιτητικές υποχρεώσεις του γραφείου. Έτσι, ο εθελοντισμός άργησε να μπει στη ζωή μου. Συγκεκριμένα, η πρώτη φορά που έλαβα ενεργό δράση ήταν στο ταξίδι στη Ρουάντα. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι ήταν ένα ταξίδι που ξεπέρασε τις προσδοκίες – ένα ταξίδι ψυχής που με άλλαξε σαν άνθρωπο».
Ποια ήταν τα πρώτα σας συναισθήματα όταν φτάσατε στην κοινότητα;
«Δε σας κρύβω ότι όταν έφτασα στην κοινότητα έπαθα ένα σοκ. Περίεργα συναισθήματα θυμός, λύπη, απογοήτευση για τις συνθήκες διαβίωσης. Ωστόσο τα συναισθήματα δεν άργησα να αλλάξουν… μόλις είδα πόσο ενθουσιασμένα ήταν τα παιδιά στην κοινότητα με την άφιξή μας και πόσο χαρούμενα έγιναν όταν υλοποιήθηκε ο σκοπός του ταξιδιού. Αυτό πραγματικά με αποζημίωσε».
Ποια στιγμή θυμάστε πιο έντονα από το ταξίδι;
«Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκα στην κοινότητα αισθάνθηκα τη ζεστασιά των ανθρώπων. Ένα συναίσθημα που δύσκολα περιγράφεται και δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί σε λέξεις. Αυτό που μου έκανε περισσότερο εντύπωση είναι ότι αυτά τα παιδιά έμαθαν να χαίρονται με απλά πράγματα, προσφέροντας απλόχερα το χαμόγελό τους, την αγκαλιά τους και την αγάπη τους, χωρίς να ζητάνε τίποτα παραπάνω».
Τι θα λέγατε σε κάποιον που δεν έχει κάνει ποτέ εθελοντισμό;
«Όσο μεγαλώνεις αλλάζεις… ωριμάζεις και σκέφτεσαι ότι έχεις δύο χέρια – Το ένα για να βοηθάς τον εαυτό σου να ανταπεξέλθεις στις καθημερινές σου υποχρεώσεις και το άλλο για να βοηθάς τους γύρω σου. Δεν σας κρύβω ότι με τον εθελοντισμό μπορείς να αισθανθείς πρωτόγνωρα συναισθήματα. Συναισθήματα που δεν ξεπερνιούνται ποτέ, αλλά ούτε ξεχνιούνται ποτέ. Που και που μπορεί να ξεθωριάσουν, αλλά αποτελούν πάντα αφορμή επιστροφής».
Ενθαρρύνετε τους νέους να συμμετέχουν ενεργά σε εθελοντικά προγράμματα;
«Ο εθελοντισμός φέρνει τους ανθρώπους πιο κοντά. Άνθρωποι ανεξαρτήτου ηλικίας, μορφωτικού επιπέδου, θρησκεύματος και πεποιθήσεων ενώνονται για έναν σκοπό καταθέτοντας το περίσσευμα της ψυχής τους. Ένα συναίσθημα γενναιοδωρίας και ανιδιοτελής αγάπης που οι νέοι χρειάζονται να καλλιεργήσουν πιο πολύ απ’ όλα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να εκτιμήσουν όλα όσα έχουν».